Dagje Baños; paardrijden, relaxen, shoppen en een uitkijkpunt op grote hoogte

Vanochtend op tijd wakker en we konden zelfs rustig aan doen. Rond 8.00u ontbeten, er was een buffet met lekkere broodjes, scrambled eggs,  fruit en zelfs chocolademelk. Om 9.00u moesten we verzamelen voor de paardrijtocht. We waren met zijn achten: Yt en Wouter, Helenita en Marcia, Arnold, Ingrid en Wilbert en ik. We moesten nog een stuk lopen en toen stonden daar de paarden in de berm. Het waren kleine, niet al te dikke paarden en zadels en hoofdstellen zagen er oud, zo niet kapot uit. Nu is dat voor dit soort landen niet ongebruikelijk, maar er werd ook nog eens niet gevraagd naar ervaring en er werd niets uitgelegd. Iedereen werd op een paard geholpen. Er waren twee begeleiders, die geen Engels spraken. Wilbert kreeg een paard dat onrustig was en er meteen vandoor ging. Helemaal niet prettig. Ik vond dat niet kunnen en zei tegen de gids dat hij eraf moest, omdat hij geen ervaring had. Ik moest best boos worden en toen hebben we geruild. Ook met mij ging het paard in de versnelling. Niet leuk. Ik kon nog net het mannetje van het agentschap zeggen dat het niet ok was en dat de gids er beter op kon gaan rijden. Dat deed hij gelukkig. 
De paarden waren sowieso wat onrustig en waren met elkaar aan het bakkeleien. Maar goed, het ging. We gingen boven het dorp uit de bergen in. Prachtige uitzichten,  veel groen. Af en toe door een stroompje. Na een uur rijden gingen we afstijgen en een stukje wandelen naar een waterval. We kregen wat indianenstrepen op ons gezicht met zwavelige klei en we hebben leuke foto's gemaakt.
Toen weer terug naar beneden. Het was weer wat onrustig en Marcia en Wouter kregen een tikje van een ander paard. We vonden het eigenlijk niet nodig nog veel langer te gaan rijden besloten de rit iets in te korten. De gidsen begrepen het waarschijnlijk niet, maar we gingen wel terug naar beneden. Het was sowieso al lastig dat we niet konden communiceren,  al heb ik met handen en voeten toch het een en ander begrepen.

Na het paardrijden zijn we met het groepje naar "Blahblah" gegaan. Het kleine eettentje dat favoriet is bij zelfs de president van het land. We hebben daar gezellig gezeten met eerst een cappuccinootje en een enorm belegd broodje en de tweede ronde een groot glas sap. De sapjes zijn hier heerlijk!

Na het eten de was opgehaald, alles rook weer lekker fris. Toen terug naar het hotel en een groot deel van de middag gerelaxed,  wat gelezen en het verslag geschreven van de voorgaande dagen.  Om een uur of vijf nog even het stadje in gegaan met zijn tweeën.  Bij de taguanoten winkel noten gekocht, ze lijken erg op ivoor als ze zijn bewerkt. Toen we verder liepen kwam er net een begrafenisstoet aan. Een auto voorop met muziek,  mensen met bloemen en dragers met een kist, allemaal in zwart gekleed. Bijzonder om te zien...

Nog wat door straatjes en pleinen gedwaald,  leuke foto's gemaakt en het snoepgoed van Baños gekocht, gemaakt van suikerriet. Om 18.00u gingen we eten bij restaurant Marianne. Het duurde dit keer wel erg lang voordat iedereen zijn eten had, maar uiteindelijk waren we net op tijd klaar voor het avondprogramma.  We werden met een bus met muziek opgehaald bij het hotel, zo'n foute bus met allerlei lichtjes. Daar zijn ze hier gek op! De bus reed ons helemaal omhoog de bergen in, naar een uitkijkpunt waar je eventueel vulkaan Tungurahua kon zien, met of zonder lava. Het was een flink stuk rijden. Boven was het best koud. We kregen een warm drankje en konden toen de vulkaangaan bekijken.  Er was niet veel te zien, want de top was in de wolken. Het uitzicht op Baños van die enorme hoogte was wel prachtig. Afijn, toen weer terug en eindelijk naar bed.