Otavalo- Yacuma Lodge- Baños

We zijn er weer! In de namiddag aangekomen in het stadje Baños na vier erg mooie dagen. Laat ik even teruggaan naar afgelopen zaterdag, toen we na het ontbijt uit een lekker zonnig Otavalo vertrokken. Het was zelfs zo helder dat er ineens overal besneeuwde vulkaantoppen verschenen. Ecuador is vele hoge vulkanen rijk,  maar vaak zijn ze niet te zien, omdat er bewolking hangt rond de top. Nu kregen we de ene indrukwekkende top na de andere te zien, met als hoogtepunt de vulkaan Antisana, waar zelfs de chauffeur van uit zijn stoel sprong bij het zien van de enorme besneeuwde top!

We waren toen ongeveer op de pas, op een hoogte van 4000m. Het landschap is daar gelig met weinig begroeiing,  maar wel mooi en vooral de hoogte is bijzonder. Vanaf de pas daalden we af naar mooie, groene bergen en kwamen we bij Pappallacta. Daar kon je gaan wandelen of even relaxen in de prachtige thermale baden. Dat hebben wij gedaan met een klein groepje. Het was inderdaad een schitterende omgeving en de baden waren heerlijk!

Toen verder door naar beneden, waar je tot de 1000m vele nevelwouden tegenkomt met hier en daar watervallen.  Het landschap is echt erg indrukwekkend!  We hebben geluncht ergens in de omgeving.  Reisleider Mark regelt alles strak wat dat betreft. Ik had en heerlijk bord arroz con pollo en Wilbert een sandwich met patat.

Onder de 1000m hoogte kom je in de tropische regenwouden en wij waren op weg naar Tena. Van daaruit moesten we nog zo'n 30 km rijden over een onverharde weg en dan de boot nemen richting de Lodge. 

Het ging goed tot zo'n 15 km voor het eindpunt en toen hoorden we een harde knal! Iedereen schrok! Een van de achterbanden was geklapt! Marco de chauffeur ging eens kijken en vond dat hij nog wel verder kon, omdat achter twee banden naast elkaar zitten. Iedereen moest dan wel zo veel mogelijk aan de andere kant gaan zitten. Wij dus weer op weg. Ongeveer 2 km voor het eindpunt klapte de andere band. Marco hief beide handen ten hemel en moest helaas constateren dat we nu echt niet meer verder konden. Alle spullen dus de bus uit en wij met onze schaarse bepakking (je mocht maar twee tasje mee, wij hadden er drie...) op weg naar het haventje.  Het was nog best een stukje lopen, maar bij de rivier stonden de mannen van Yacuma Lodge ons op te wachten. We gingen allemaal in twee longboats met kleine bankjes en het was nog ongeveer  een half uur varen naar de Lodge.

We kwamen aan in de schemering,  maar het zag er allemaal supermooi uit!  Overal geluiden: vogels, krekels,  kikkers.. We kregen bij de receptie  een welkomstdrankje dat echt niet te drinken was. Maar goed, het was een traditie. Een soort erg sterke thee, maar wel koud.

Wij kregen allemaal een huisje toebedeeld,  een twee-onder-een kapper.  Wij deelden een huis met Fran en Jaap. In ons huis bleek een vleermuis te wonen. Hij was zo geschrokken van het licht, dat hij heel nerveus begon te fladderen en overal tegenaan botste. Uiteindelijk kwam hij op de grond terecht en konden we hem eruit bonjouren.  Toen waren we bijna te laat voor het eten.  Om 19.00u wordt er op een soort schelp geblazen en is het etenstijd. Alle gasten krijgen een maaltijd, drie gangen. We kregen een soort yuccasoep, spaghetti en een toetje. Het is allemaal erg goed verzorgd en de mensen zijn heel vriendelijk. Na het eten gingen we met onze buren nog even dieren spotten. Na een erg interessante krekel vond Wilbert een enorme tarantula op een paaltje.  Indrukwekkend!  We dachten eerst dat hij nep was, maar hij begon later te bewegen. Hij woont daar waarschijnlijk ergens. 

Verder vinden we nog een mooie zweepspin. We raakten erg enthousiast,  maar veel meer hebben we niet gevonden. Toen maar eens naar bed gegaan.

De volgende ochtend waren we al vroeg op. De nacht geslapen onder een klamboe, lekker knus. Veel geluiden,  ook wat in het huis. Wel heel fijn om te luisteren naar al die jungle geluiden en daarmee in slaap te vallen.

De volgende morgen waren we al buiten voor het ontbijt.  We kwamen Arnold ook nog tegen. Samen naar het uitkijkpunt geklommen.  Daar was een mooi, ver uitzicht. 

Wordt vervolgd...ik ben moe!

Waar was ik... op zondagochtend. Eerst laarzen gepast en daarna met zijn allen ontbeten,  het eten was steeds erg goed verzorgd. Deze ochtend fruit, met voor de liefhebber cruesli en een erg lekkere yoghurt. Daarna kwamen nog drie dikke pannenkoekjes. We hebben ook al de meest exotische sapjes gehad, altijd vers gemaakt.

Er zou een jungle wandeling plaatsvinden,  maar om te ervaren hoe zwaar en eventueel glad dat was, zou er na 15 minuten een groep terug kunnen keren. Wel fijn, want je weet niet waartegen je ja of nee zegt. Gelukkig had het sinds onze aankomst al niet meer geregend, maar alsnog was het soms erg glad en moest er geklommen en gedaald worden, erg avontuurlijk al met al. Er was soms ook erg veel modder, vandaar de rubber laarzen.  Wilbert en ik wilden wel mee. Het was een mooie tocht door heel dicht regenwoud. Er zijn niet veel dieren te zien in de Ecuadoraanse jungle,  omdat er zoveel plek is om je territorium te hebben. Er zijn dieren, maar die hebben zich ver van de mensen teruggetrokken. Wel zijn er vlinders en andere insecten, veel vogels (die je vooral hoort, maar ook moeilijk kan spotten ) en in deze tocht heel veel verschillende struiken en bomen met vruchten, noten en veel uitleg over het gebruik daarvan door de Quichua indianen. Het was een pittige tocht, met smalle paadjes, klimmen en dalen en het was zweterig warm natuurlijk. Truus (72) was ook mee, met haar Nordic walking stokken, dus als zij het kon, moesten wij het zeker kunnen. Aan het eind van de wandeling zagen we een grote slang in de boom, zeker 3 meter lang. Dat was wel gaaf! Al met al zijn we 3 uren op pad geweest. We kwamen uit bij de vogelobservatieplek. Daar stonden wat andere groepsleden. Zij hadden een kortere wandeling gemaakt en nog een stuk gevaren. Overigens hadden we de eerste jarige, Yt uit Friesland. Zij was 55 geworden. Van de gids kreeg zijn een kadootje.  In een blad had hij een penisvormige vrucht verpakt die de indianen gebruiken als potentieverhogend middel. Hilariteit natuurlijk en de gids had lol!

De lunch stond om 13.00u klaar. We kregen eerst weer soep en daarna een tilapia in bananenblad.  Iedereen vond het heerlijk! Wij besloten de middag bij de Lodge te blijven,  samen met Alfons, die gesloopt was van de jungle tocht.  De rest ging nog een stuk wandelen en de familie van de gids bezoeken. We hebben ook nog een stukje met een kano langs de jungle gevaren. Dat was wel erg leuk, een met de natuur. Terug hebben we wat gelezen en gerust. Wilbert in een hangmat en ik op bed. Toen ik wakker werd was er een kolibrie voor het raam. Hij keek naar binnen en was toen weer weg. Heel bijzonder! Verder heb ik daar geen kolibries gezien. Het was erg fijn om daar te zijn in alle rust en de geluiden van de jungle. Op een gegeven moment kwam de rest terug, gedaan met de rust. Ze hadden het erg leuk gehad en o.a. gefrituurde larven gegeten. 

's Avonds weer lekker drie jungle gangen gegeten. Als toetje kreeg de jarige Yt een taart, lekker geweekt in rum. Iedereen kon mee eten. Nog even met een paar gezeten op de vlonder boven het water, maar niet laat naar bed. In ons huisje leeft het een en ander in de wanden, we denken aan muizen en het was weer feest! Ondanks het smalle bedje weer goed geslapen. Ik zal dat nog gaan missen!

Maandag iets langer geslapen. Bij het ontbijt dit keer gebakken eieren, lekker!  Vandaag gingen we met de boten een heel stuk varen. Eerst naar een opvangcentrum voor jungle dieren.  Het was zeker anderhalf uur varen,  een leuke tocht. De rivier is heel breed en heeft best wat stroming. Vlak bij het centrum was een plek waar vaak wolapen zaten, dus daar gingen we eerst kijken. Er zat een hele groep, ze waren goed te zien. Erg leuk!

Toen naar het opvangcentrum. We kregen daar een rondleiding van een jonge vrijwilliger uit Amerika. Hij vertelde over de achtergronden van de dieren.  Veel dieren zijn huisdieren geweest. Veel ara's en papegaaien, een anaconda, toekans, wolapen, schold padden,  jaquarinda's en ocelotten. Het was erg warm en zweterig. Na afloop even lekker een koud drankje!

Na het centrum zijn we met de boten naar een plek langs de rivier gegaan om te lunchen. Dat was wel weer heel bijzonder. De mannen van Yacuma hadden de lunch meegenomen. De bankjes uit de boten gingen mee aan land om op te zitten. We kregen allemaal een pakketje met een soort rijst met kip en groente in een bananenblad verpakt.  Nog helemaal warm! Daarbij kwam nog een soort passievrucht, een banaan, een appel, een chocoladereep, een pakje zoute koekjes en een pakje sap. Alles werd tegelijk uitgedeeld. Supergoed verzorgd. Na afloop ging Bartolomé alles rijst die over was verzamelen voor de honden thuis.

Na het eten kon je je zwemkleding aantrekken. De liefhebbers konden namelijk gaan "tuben" op de rivier. Dan ga je met een grote vrachtwagenbinnenband met de stroming  mee de rivier af. Het leek me best spannend, maar ik wilde het wel doen. Wilbert natuurlijk ook. Met de groep die wilde, de meesten, werden we een beetje richting het midden gebracht. Daar moest de stroming je pakken en meevoeren. Je moet je voorstellen: een grote, brede rivier (breder dan de Amstel bijvoorbeeld) met stroming en kleine stroomversnellingen met aan beide kanten jungle. Her en der takken  in het water. We hadden badkleding aan, ik nog een t-shirt erover, en een zwemvest. Een pet op en goed ingesmeerd.  Het was erg spannend, maar heel gaaf. Het ging vrij snel, maar dat merkte je niet, behalve als je naar de kant keek. Je kon elkaar ook vasthouden en samen gaan, dat was gezelliger. De boten en de andere mensen kwamen achter ons aan, om achterblijvers of mensen die niet meer wilden op te pikken. Onderweg kon je zelfs nog een drankje krijgen,  dat heb ik niet gedaan. We hebben in totaal anderhalf uur getubed. Toen werden we opgepikt en gingen we terug naar de Lodge.  Dat was niet ver meer. Daar even lekker gedoucht,  er kwam nogal wat zand mee. De douche was helemaal smerig.

Tot aan het eten gerelaxed, een drankje genomen en toen eten. De laatste maaltijd in Yacuma bestond uit linzensoep vooraf, een karbonaadje, groente en rijst. Het toetje was een boomtomaat.  Die leek in dit geval op een stoofpeer, maar dan wat zuurder. Dus niet op een tomaat.

Na het eten was er een kampvuur en een afscheidritueel van het personeel. Er waren bedankjes en er werd muziek gemaakt. Ook wij hebben gezongen. We kregen een drankje met rum, ik vond het niet te drinken. Het was een gezellig afscheid. Ik had best langer willen blijven, zo moois het er en zo rustig.

Goed, de volgende ochtend moesten we vroeg op. De boten zouden om 7.00u vertrekken. Eerst nog de laatste spulletjes van de veranda gehaald, o.a. mijn natte t-shirt van het tuben. Ik had hem al deels opgevouwen en mee naar binnen genomen, toen ik er ineens een vogelspin op zag zitten. Ik schrok en gooide het shirt meteen op de grond en riep: er zit een vogelspin op mijn t-shirt! De buren kwamen meteen met het fototoestel.  Hij was niet zo groot als de tarantula van de eerste avond, maar wel flink. We konden hem voorzichtig naar buiten leiden en hem nog eens goed bekijken.  Weer een bijzondere ervaring. 

Nog een lekker ontbijtje en toen de boten in op weg naar Tena. We gingen niet meer naar het haventje van de heenweg, dan hoefde de bus ( met inmiddels vier nieuwe wielen) die lastige weg niet weer helemaal af. De boottocht was een kleine 2 uur. Wilbert en ik hebben ons vermaakt met zingen, nog een overblijfsel van de vorige avond. En geloof het of niet, onze reisgenoten hebben het als gezellig ervaren! Het was ook mooi weer en de omgeving mooi om naar te kijken. De twee uren waren snel om.

Eenmaal in de bewoonde wereld konden we allemaal even plassen en wat drinken halen. Daarna gingen we met onze eigen bus op weg naar Pujo. Onderweg zijn we nog gestopt bij een standje om suikerriet te kopen en vervolgens in Pujo bij een souvenirwinkel om wat leuke souvenirs te kopen. Velen van ons wilden ook een flesje drakenbloed meenemen voor thuis. Dat is sap van de drakenbloedboom, een boom uit de jungle. De indianen gebruiken het voor ontstekingen, voor wondjes, maagzweren en ook bij reuma. We hebben twee therapeuten in de groep die het wel eens wilden testen. Ik heb ook een flesje meegenomen.

Toen naar het restaurant voor de lunch. Er barstte precies een enorm noodweer los met heel veel regen. We moesten rennen om een beetje droog binnen te komen. Het mooie was dat toen we uitgegeten waren het precies weer droog was. We reden verder, de bergen in. Prachtige omgeving,  hoge hellingen met nevelwouden. Nog een stop gemaakt bij een mooi punt met zicht op de Pastaza rivier. Toen verder omhoog, naar een dorpje waar we konden wandelen naar een waterval (de duivelsketel waterval). Je kon een makkelijke of moeilijke wandeling doen. Alleen Wilbert, Jaap en Theo gingen met chauffeur Marco voor de langere, moeilijke wandeling. De rest ging voor de kortere. Het was een heel mooie wandeling en de waterval was spectaculair. We konden de mannen beneden zien staan. Boven kon je over een wiebelige brug  de kloof een stuk oversteken en mooie foto's maken. Toen we dezelfde weg terug. De mannen waren nog eerder terug.

Toen was het tijd voor de verrassing van Mark. Een klein stukje verderop zijn er aan de andere kant van de rivier kleine dorpjes waar gondels voor zijn gemaakt. Voor 1,50 dollar kan je als toerist een ritje heen en terug maken met deze gondels, hoog boven het dal. Dat hebben we natuurlijk gedaan en het was spectaculair! Leuke afsluiting van de dag.

Doorgereden naar Baños,  dat was nog een klein stukje.  Na een kort bezoekje aan een taguanoten winkel en de bank door haar het hotel. Daar even gedoucht en uitgerust.  's avonds met een groepje gegeten en toen op tijd naar bed. Ik was bekaf en ben snel in slaap gevallen. 

Zo, eindelijk bij. Nu nog de foto's!